APPELCRUMBLE VAN HET HUIS

Discipline is niet mijn sterkste punt. 
Een blog goed bijhouden vraagt regelmaat. 
Laat dat nu net iets zijn, wat ik durf te vergeten.
Er zijn zo veel andere dingen die mijn interesse wekken.
En een dag is zo voorbij. 
Dikwijls heb ik de afgelopen maanden gedacht : dat zou ik op mijn blog kunnen zetten.
Maar de afstand tussen het idee en de uitvoering bleek : te groot.
Het bewijs is gelukkig, weer eens, geleverd dat ik maar een mens ben.
Nu de dagen wat killer en donkerder zijn, wordt er hier wat meer tijd binnen gespendeerd. 
Dus is er ook wat meer tijd en zin om te bloggen.
Tijdens de blogstille maanden heb ik naast het tuinieren wel heel wat gekokkereld.  
Ik heb zelf  meegedaan aan een heel leuke BAK wedstrijd in mijn stadje.
Ook heb ik een workshop budget koken gegeven aan heel leuke, lieve en inspirerende mensen.
Tijdens die kooklessen hebben we uit noodzaak een keer, een appelcrumble moeten maken. 
Een van de cursisten had in de plaats van vanillesuiker, zout gebruikt. (Dat krijg je, als je zout en vanillesuiker in van die mooie glazen potten zonder etiket stopt).
We hadden het plan om een 4/4 cake met appeltjes te bakken. 
Het deeg zag er perfect uit.
Tot iemand, gelukkig het idee kreeg, om haar vinger in het deeg te stoppen en vervolgens in haar mond...
De bakster van dienst, stond het huilen nader dan het lachen.
Ik weet hoe zoiets voelt. 
Maar gelukkig gebeuren er geen wereldrampen, door het mislukken van een recept.
Er waren nog 4 appels en wat boter, bloem en suiker over.  
Noodzaak kan een deugd worden:  ik besloot, dat we dan maar een appelcrumble moesten maken.  Het resultaat was heel lekker !
Ik maak, zeker in de winter, dikwijls crumble. 
Het is niet duur, gemakkelijk, snel klaar en lekker. 
Wat wil je nog meer ? 
Er ligt hier ook, bijna altijd, wat fruit in de diepvriezer te wachten. Wanneer ik overschot van (te rijp) fruit heb, maak ik pakjes van ongeveer 500 gram en stop ze in de diepvriezer. 
Wanneer ik zin en tijd heb verwerk ik het diepgevroren fruit tot confituur, een smoothie of een crumble. 
Een paar weken geleden, kwam mijn man thuis met een heleboel appels en peren. 
Hij had ze zelf geraapt op de boomgaard van een leuke B&B in de omgeving van Tienen.
Daar lagen volgens hem, duizenden kilo's appels en peren.
We stalden het geraapte fruit uit in de koele garage, in kartonnen bakjes.
Daar lagen ze te wachten, om opgegeten te worden door zijn kippen,dacht mijn man.

Buiten was het guur en stormachtig. Ideaal weer om te bakken, dacht ik.
Ik nam een mandje en vulde het met de appels die al een plekje vertoonden. 
Ik herinner me dat mijn grootmoeder, appels bewaarde op de zolder. Daar lagen ze netjes naast mekaar op krantenpapier. Regelmatig trok ze naar boven om de appels te controleren. 
De appels die plekjes vertoonden, werden er van tussen geraapt. En van die gekwetste exemplaren, maakte zij heel lekkere appelmoes.


Nu het recept van de crumble. 

Wat heb je nodig ?

400 g à 500g appeltjes of ander (diepvries) fruit (maar dan is het geen appel crumble).
 200 g bloem (ik zeef mijn bloem altijd)
 120 g boter of margarine (ik zweer bij boter, maar dat ben ik)
 100 g suiker (mag minder)
 een snuifje zout
 1 eetlepel bloem of maïzena 

  eventueel :
1/2 citroen of 2 eetlepels citroensap uit het flesje
zeste van een 1/2 citroen
 1 eetlepel vanillesuiker
 1/2 koffielepel kaneel

 Wat moet je doen ?
- Verwarm je oven voor op 180°C;
- Schil de appels en snijd ze in partjes.

De appelschillen voor de kippen.

 
Je hoeft niet per se de appels te schillen,enkel afspoelen is genoeg. Ik deed het wel, omdat er nogal kneusjes bij de geraapte appels zaten.

De appels voor ons.

- Verdeel de stukjes appel over een taartvorm. 

Ik heb nu een "Le Creuset" tarte tatin vorm, waar ik heel tevreden over ben. 
Maar ik heb al jaren crumble gebakken in een glazen of een keramiek schotel. En ook in een gewone ronde bakvormen lukt het prima.

- Doe een eetlepel citroensap over de appeltjes en strooi er een eetlepel vanillesuiker over. 

Voeg eventueel een 1/2 lepeltje kaneel bij. 
Meng de stukjes goed door mekaar.
Heb je dat allemaal niet in huis ? 
Doe dan enkel de stukjes appel in de schotel. Strooi er wat suiker over en een eetlepel maïzena of bloem. Ook goed.

- Smelt de boter 1 à 2 minuten op 500 watt in de microgolfoven.
 
Heb je geen microgolfoven ? 
Zorg er dan voor dat de boter koud is.

- Voeg de bloem en de suiker bij de gesmolten boter en roer goed tot je een korrelig deeg krijgt. Voeg er eventueel een snufje zout en de schil van de geraspte citroen (citroenzeste noemt men dat) bij.

De citroenzeste geeft een frisse toets aan het deeg. (Ik heb bijna altijd wat citroenzeste in een doosje in de diepvriezer zitten).

Het crumble deeg.

Ga je werken met de koude boter ? Kneed dan de boter door de bloem en de suiker, tot je een korrelig deeg krijgt (een crumble deeg). Niet te lang kneden, anders krijg je een taai deeg. 
Ik maakte vroeger het crumble deeg altijd met mijn - koude - handen. (even je handen onder de koude kraan stoppen)
Tot ik het boek Goed eten van Dorien Knockaert las.
Zij smelt de boter, wanneer ze een crumbledeeg maakt. 
Ik vind het gemakkelijker om te doen en ik vind het resultaat ook beter.  
Maar met koude boter, gaat het ook goed. 
Je kan het deeg perfect een paar dagen bewaren in de koelkast. 
Je kan het ook invriezen.
Heel gemakkelijk wanneer je onverwachts bezoek krijgt of zin in iets lekkers hebt.

- Strooi het deeg over de appeltjes.

Klaar om in de oven te plaatsen.

- Bak de appelcrumble een 30 minuten in de voorverwarmde oven.

Het deeg moet een mooi kleurtje krijgen. Check regelmatig je oven.
Laat na het bakken je ovendeur openstaan tijdens het afkoelen van je oven. Zo geniet je nog na van de ovenwarmte in je keuken. 
Wel opletten, wanneer er peutertjes of kleutertjes in de buurt rond huppelen.

- Je laat de crumble even afkoelen, voor je hem serveert. 

Een bolletje vanille ijs en een blaadje munt kan er ook nog bij.
Maar dat hoeft echt niet. Zo is het al lekker genoeg.

De appelcrumble, rechtstreeks uit de oven. 

 

 

 

Kostprijs : 1,46 euro voor 1 kilo jonagolden    = 0,73  (1/2 kilo)
                    0,69 euro voor 1 kilo bloem            = 0,14  (200 g)
                    0,69 euro voor 1 kilo witte suiker  = 0,07  (100 g)
                    0,99 euro 250 g boter                      = 0,50  (120g)
                   
totaal boodschappen = 3,83 euro
 
 om een appelcrumble te maken = 1,44 euro
(ruim voldoende voor 4 personen)

Alle producten zijn gekocht in een warenhuis. 
De boter,de bloem en de suiker zijn witte producten.

Wil je het royaler maken, dan kan je nog 
                              kaneel = 2,79 euro 
                         citroenen = 1,99 euro 5 stuks
 of een flesje citroensap = 0,39 euro  kopen.

        
                  

DE BELOFTE VAN DE TUIN (deel 2)

Clematis Jackmanii

roos Veilchenblau

Ik loop door de tuin en word, telkens weer, overweldigd door de geur, de kleur en de schoonheid van de bloemen. 
Dat een tuin, de tuinier niet zo nodig heeft, daar ben ik me wel van bewust.
De tuinier heeft de natuur en zijn tuin wel heel hard nodig, daar ben ik me nog meer bewust van. 
Zeker deze tuinierster.

Mijn grootmoeders roos: cuisse de nymph

roos "Gravin Michel d'Ursel"

Weddingday (met overweldigende geur en groei)

Roos Maria Mathilda

Sneeuwwitje (op stam)

een rode roos en vrouwenmantel

BANANEN UIT DE DIEPVRIES

Er wordt hier zo weinig mogelijk voedsel weg gegooid. 
Dus ook geen rijpe bananen. Die worden netjes in de diepvriezer gestopt en dan mogen ze wachten tot hier iemand zin heeft in een milkshake.
Heel simpel om te maken.
Je neemt een hoge beker, waar je mixer in past. (Ik heb geen blender).
Je neemt één of twee diepgevroren bananen uit de diepvriezer en snijdt ze in stukken. Daarover giet je de melk tot de bananen volledig onder staan.
Nu alles op volle kracht mixen tot je een schuimige milkshake krijgt. Soms moet je nog een beetje melk bijvoegen.
Dat is de basis om een lekkere bananenmilkshake te maken. 
Ik doe er soms nog honing en/of kaneel bij. 
Vandaag heb ik er ook wat cacaopoeder bij gedaan.
Heel lekker, heel fris en heel snel klaar.
Lekker als vieruurtje of als snel ontbijt.
Ook te gebruiken als ondersteuning  tijdens de examenperiode voor de studenten- of hun leerkracht.
Je kan de milkshake ook maken met ander overschot fruit dat je in de diepvriezer stopte.
Of gekocht diepvriesfruit, dat kan ook.

EEN SLAATJE (2)

 

Vandaag heb ik nog een slaatje gemaakt. 
Deze keer had ik gezelschap tijdens de lunch, wat altijd leuker is.
Ik had geen sla meer in de koelkast liggen, maar er groeit wel wat eetbaars in mijn tuin.
Met mijn mandje en schaar ben ik de tuin in getrokken en heb daar het volgende geoogst : muntblaadjes,bladpeterselie, blaadjes van de citroenmelisse, blaadjes en bloemen van de Oost-Indische kers, rode biet blaadjes, rucola, sla -ik knip altijd blaadjes van de sla- en koriander.
Ik ben misschien nog wat vergeten, maar alles wat eetbaars is, gooide ik in het mandje.
Vervolgens zette ik de "sla" eventjes in koel water met een beetje zout (behalve de bloemen, die schudde ik uit, om te zien of er geen insect of slakje in sliep).
Nog eens spoelen en in de slazwierder drogen.
In de koelkast lag nog een restje gerookte zalm van gisteren en nog 3 groene olijven.
De laatste 4 mini tomaten mochten er ook nog bij.
4 eitjes van onze krielkippen had ik hard gekookt.
Over de sla strooide ik weer zonnebloempitten en gedroogde kruiden.
Nog een draai van de zwarte pepermolen en een scheutje olijfolie en de sla was klaar.
Het heeft ons gesmaakt en het was heerlijk om buiten te eten.
Heb je geen tuin ?
Munt, citroenmelisse, rucola, snijsla, Oost-Indische  kers, koriander en bladpeterselie kan je gerust in een pot op het terras of balkon kweken.
Zo'n plantje geeft je bijna de hele zomer lang een goede oogst. En het is zo leuk om zelf te oogsten en het vervolgens op te eten.

EEN SLAATJE

Ik eet niet zo graag boterhammen, maar ik lust wel graag een slaatje.
Heel gemakkelijk om te maken en dikwijls ook niet zo duur, omdat ik de meeste slaatjes maak van restjes (overschotjes).
Vandaag lag er nog een klein kropje sla, een paar olijven, een restje zelfgemaakte tomaten pesto en een stukje parmezaan te wachten in de koelkast.
Een paar mini tomaten had ik ook nog. En in de voorraadkast vond ik nog wat pompoenpitten,  zonnebloempitten en gedroogde kruiden. Brood was er ook en daarvan toastte ik een sneetje.Ik verkruimelde de toast over het slaatje. Dan nog een draai zwarte peper van de pepermolen en een scheutje olijfolie erbij.
Ik had een heerlijk slaatje als lunch.
Meer moet het niet zijn.

GEWONNEN BROOD

Ik word altijd een beetje triest, wanneer ik zie dat er eten weggegooid wordt. 
Het lijkt mij altijd zo respectloos, naar diegene toe, die voor ons eten gezorgd hebben. 
Laat staan naar diegene, die honger lijden.
Ik probeer altijd heel zorgzaam met eten om te gaan.
Brood is een gemakkelijk iets, om niet weg te gooien. 
Zelf ben ik niet zo'n boterhammeneter, mijn man daarentegen eet het liefst van al, een broodmaaltijd.
Gelukkig voor hem is er een winkel op de hoek, waar men verschillende lekkere broden verkoopt. 

Een warme bakker uit een naburige gemeente, levert er 2 maal daags, lekkere broden.
Volgens mijn man(en ook volgens mij) bakt deze bakker het lekkerste brood van de omgeving.

Wij gooien- bijna- geen brood weg.
Ten eerste kopen wij een brood en eten daarvan de meeste boterhammen op. Ik heel wat minder sneetjes, dan mijn man. 
Wij kopen hier weinig kant en klare broodjes, omdat we het te duur en ook niet zo lekker vinden.
Er worden hier dikwijls, lunchpakketten klaar gemaakt
Er wordt ook altijd een (gesneden) brood in de diepvriezer gestopt, voor het geval dat : 
-er vergeten brood te kopen is
-de winkel zijn sluitingsdag heeft
-of er onverwachts een eter langs komt.
Het ontdooien van het brood duurt niet lang. 
Meestal leggen we de sneetjes op het aanrecht en na een paar minuten zijn ze ontdooit. 
Voor mensen die alleen wonen is een brood in de diepvries heel handig. Wij eten bijna altijd granenbrood. 
Het diepvriezen van een wit brood, vind ik niet zo lekker.
Verder eet ik wel graag toast. 

Brood dat niet zo vers meer is, wordt hier in de toaster gestopt.

Toast met boter is voor mij, zoals een taartje.
Of toast met champignons, of rozijnenbrood getoast en daarbij een stukje brie, mmmmm
Heb je niets meer in huis als borrelhapje ? 
Toast een sneetje brood en wrijf het royaal in met een knoflookteentje. Een beetje olie en zout er bij en je hebt een lekker hapje. 
Een zacht gekookt eitje met soldaatjes (= toast in reepjes gesneden) is ook heel lekker.
Ik gebruik de stukjes toast ook in de soep. 
Of ik strooi de stukjes op de zelfgemaakte slaatjes.
Van oud brood kun je heel gemakkelijk paneermeel maken. 
Het brood laten drogen en vervolgens verpulveren.
Croque monsieurs( tosti's) worden hier bijna altijd gemaakt van oud brood.
Vroeger maakte ik "pizza mama" van oud brood. 
Een beetje olie in de pan laten opwarmen.
Leg een sneetje oud brood in de pan, daarop een goede kneep ketchup en vervolgens een sneetje kaas erop. 
Op een klein vuurtje bruin bakken (zo krijgt de kaas de tijd om te smelten).
Je kan er eventueel, als je het in huis hebt, een sneetje ham, een sneetje tomaat, een schijfje ananas of een spiegelei bij doen. 
Eventueel kun je het nog kruiden met zwarte peper en/of oregano.
Mijn kinderen vonden het lekker en ik ook.
Stokbrood dat te oud en te hard is, wordt opnieuw knapperig vers als je het eventjes onder de kraan stopt en vervolgens tien minuten in de oven, op 180°C bakt. 
Mijn vader maakte van oud brood soms wentelteefjes, die hij nooit zo noemde, maar de naam gewonnen brood gaf. 
Af en toe maak ik dat ook. (met veel kaneel)

Het recept : 
Je neemt een paar sneetjes- oudbakken- brood, 2 eieren en een grote tas melk. Ook een beetje olie of boter voor de pan heb je nodig. 
Doe de melk en de eieren in een diepe kom en klop alles goed door mekaar.
Dompel de boterhammen in het ei/melkmengsel. 
Doe een klontje boter in de hete pan en bak de sneetjes bruin. Kaneel en suiker erover strooien.
Heel lekker als vieruurtje. 

Heel lekker wanneer de bodding nog lauw is.

Mijn grootmoeder maakte van haar oud brood :
 broodpudding (bodding).
 
Het recept : 

300 g oud brood, 5 eieren, 1/2 l melk, 200 g suiker, 1 eetlepel vanillebloem, 1 lepeltje kaneel en rozijnen (een goed handvol).
Doe de rozijnen in een tas met water, zodat ze kunnen opzwellen.
Warm de melk op (in de microgolf) en voeg de suiker toe.
Scheur of snij het brood in grove stukken en leg ze in een grote kom.  
Giet over de stukken brood, de warme gesuikerde melk en laat even staan.Het brood moet doordrenkt zijn van de melk.
Plet het gesopte brood fijn met een vork of een pureestamper.
Doe de vanillebloem, de geweekte rozijnen en de kaneel erbij. 
Klop de 5 eieren goed los en voeg bij het mengsel.
Goed mengen.
Giet het mengsel in een taartvorm en bak in de oven op 180°C ongeveer 45 minuten.

Er is hier weinig brood dat verloren gaat.

En als er dan toch eens brood over is, dan mogen de kippen het opeten.
 

 

 

WAT IS EEN MOEDER ?

Een tweetal weken geleden maakte ik samen met mijn leerlingen een briefje voor hun moeder.
Ik vroeg aan mijn leerlingen :

                              Wat is een moeder ? 

Sommigen onder hen vonden dat een rare en overbodige vraag.
Een moeder is een vrouw die jouw je leven geeft, was hun antwoord.
Dat het baren van een kind heel veel pijn kan doen, wisten ze al.
Maar er waren een paar leerlingen, die onmiddellijk antwoorden : niet elk kind heeft de moeder, die hen op de wereld zet.
Een oma, een tante, een pleegmoeder, een grote zus, een plusmoeder, een stiefmoeder, een leerkracht, een trainster,een opvoedster in het tehuis en zelfs een vader kon een moeder(figuur) zijn.
Maar wat is nu eigenlijk een moeder, vroeg ik nogmaals ?
Dit zijn hun antwoorden : 
Een moeder is iemand die om je geeft, die je opvoedt, die je troost, die je knuffelt, die soms boos wordt omdat je weer eens rommel maakt,die soms durft te zeuren, die lekker kookt, die zacht is, die lekker ruikt,die lief is, die je steunt, die je kleren strijkt, die je ophaalt en brengt, die luistert,die je helpt, die er voor je is,... hun lijstje is lang.
En hun briefjes zijn juweeltjes.
Zelfs de stoerste pubers schreven zonder schroom briefjes, vol van liefde, naar hun moeder.
En vandaag is het dus moederdag voor al die moeders.
Een dag om je moeder te eren, jouw respect voor haar te tonen.
 
Er zijn moeders die er niet meer zijn, maar altijd blijven wonen in de harten van hun kinderen.
Er zijn moeders die hun kinderen missen en vele tranen laten vloeien. Vandaag nog meer dan op andere dagen.
Er zijn moeders met een lege schoot en lege handen, en ook heel veel pijn in hun hart.
Er zijn moeders die zorgen voor andermans kinderen, omdat ze die kinderen graag zien,zomaar.
Er zijn piepjonge moeders en heel oude moeders.
Er zijn moeders die zorgen voor kwetsbare dieren, omdat het hun kinderen zijn.
Er zijn moeders die vader zijn, maar tegelijk toch ook moeder, hoe onmogelijk moeilijk ze het ook vinden.
Moeders zijn de lievevrouwen van de wereld, koester ze.

Fijne moederdag !

 

DE BELOFTE VAN DE TUIN

Boompioen

 

De tuin vraagt nu veel aandacht en ik ben iemand die de tuin graag veel aandacht geef.
Elke dag loop ik een paar keer de tuin in: om te kijken,te ruiken, te luisteren, te proeven en te voelen.
Ik kan het niet laten om met mijn handen langs de planten te glijden. 
Elke plant voelt zo anders.
De tuin ruikt op dit moment naar de seringen. 
Ik heb het geluk dat mijn tuin er drie in het bezit heeft. 
Het zijn kleine bomen, die seringen van mijn tuin.
Iemand heeft ze geplant, jaren voor ik hier kwam wonen.
Het is een witte, een donkere en een licht paarse sering.

de licht paarse sering

 

de witte sering

de donker paarse sering

Ik kijk ook graag naar mijn tuin. 
Zittend op de oude bank, kijk ik naar de tuin.
Turend door het raam, kijk in naar de tuin.
Wiedend in de borders, kijk ik naar de tuin.
Slenterend naar de composthoop, kijk ik naar de tuin.
Ik zie en blijf er nog steeds verwonderd over : hoe alles nu groeit en met het moment verandert.
Ik herken ook kleine zaailingen : papavers,erigeron, muskaatsalie, goudsbloemen, tabaksplanten,...  overal laten ze zich ontdekken in de tuin.
Een- en tweejarigen, waarvan ik het bestaan tijdens de winter een beetje vergeten was.
Ik merk ook op, dat alles groener en weelderiger wordt na elke regenbui.

Viburnum

Engelwortel

Hesperis

  Ik zie ook hoe de bijen, de hommels, enkele vlinders en een paar zweefvliegjes op zoek gaan naar de bloemen.

Witte judaspenning

Als de zon schijnt, lijkt de tuin meer bewoond. 
Maar ik weet beter: er is hier veel meer leven dan ik kan zien of horen. 
Er wonen egels in de tuin, veel padden, muisjes, vogels, slakken,regenwormen,vlinders, mieren, vleermuizen,....
Ik heb ze al verschillende keren gezien, maar waarschijnlijk hebben de dieren mij al veel meer gezien, gehoord of gevoeld.

Ik geniet van al dat leven in de tuin. 

De mussen die komen baden in de drinkschaal op het terras.

De merels die zingend hun territorium aanduiden.

De meesjes die acrobatisch hangend, bladluizen in de haag en de rozelaars zoeken.

De Turkse tortelduiven die zo stout zijn, dat ze wachten tot we hun eten komen brengen.

Of is het eten voor de kippen ?

De tuin geeft mij rust.
Na een drukke werkdag vind ik het heerlijk om in de tuin te zijn en te kijken, te luisteren, te voelen,...
En ook als de dag niet zo druk is, dan nog, vind ik het heerlijk om in de tuin te vertoeven.
In deze tijd van het jaar is de tuin vol van beloftes.
De irissen laten hun knoppen zien, de rozen beloven om de tuin te bedelven onder een weelde van bloemen en geuren, de pioenen staan klaar om te pronken, de papavers laten zich nog maar juist zien, de rabarber toont zijn fris groen blad, de besjes bloeien, het vingerhoedskruid rekt zich uit, ...
De tuin belooft zoveel schoonheid.

Iris met aan de voet Vergeet-mij-nietjes

                                                                                                                                               

Rabarber

Pioen

De maand mei is in aantocht en belooft weer eens, een prachtige tuinmaand te worden.
Er is ook -veel- werk in de tuin en er zijn tijden geweest dat ik van de ene border naar de andere holde om het werk te klaren. 
Tot er een periode in mijn leven kwam, dat ik de kracht en de tijd niet had om de tuin te onderwerpen aan mijn gedachten en aan mijn handen.
De tuin heeft mij toen een mooie levensles gegeven : 

"Zelfs zonder de tuinier blijven de bloemen bloeien en de planten groeien ".

Het zijn misschien niet de bloemen of de planten, die je in gedachten had... maar daarom is de tuin niet minder mooi.

Ik ga graag ook naar andere tuiniers hun tuinen kijken:

Op 1 mei is het open deur bij : www.silene.be 
Het is een kleine kwekerij met een prachtige tuin.
En in het weekend van 8,9 en 10 mei  zijn het: 
De tuindagen van Beervelde. www.parkvanbeervelde.be. 
De tuindagen van Beervelde is ,volgens mij, de mooiste tuinbeurs van België.
Allebei de moeite van een bezoek waard.
 

    
 

MUESLIREPEN

Mueslirepen uit de oven

 

Wanneer ik ga werken, eet ik als ontbijt bijna altijd havermoutpap. 
Het is snel klaar en ik krijg geen hongertje of goestinske rond een uur of tien.
Maar soms is een mueslireep een goede vervanger van die havermoutpap. 
Mueslirepen  zijn gemakkelijk zelf te maken. 
Ik heb mij gebaseerd op een recept van Nigella Lawson. Alleen heb ik het recept wat eenvoudiger gemaakt.
Ik vind het ook een recept om mee te improviseren. 
Ik bedoel :kijk eerst eens in je proviandkast en zie wat je eventueel kan toevoegen.
                                                                      

Een blik gecondenseerde melk en een pak muesli  is de basis. 
En dan voeg ik toe wat ik in huis heb : honing, geraspte kokos, kaneel, pompoenpitten,rozijnen, amandelen, gedroogd fruit, chocolade,...

Ik neem een grote kom. 
Doe ongeveer 600g muesli (of muesli met rozijnen,pompoenpitten,...) in de kom.
Vervolgens voeg ik het blik gecondenseerde melk erbij.
De verhouding is 600g/1 blik gecondenseerde melk 382 ml.
Vervolgens strooi ik er de kaneel over, doe er nog de kokos en een flinke schep honing bij.

 Goed roeren.
Je krijgt een smeuïg en geurig mengsel.

Giet alles in een ovenschotel. Druk goed aan, zodat het goed aan elkaar kleeft. (ik gebruik de achterkant van een lepel)
Ik leg altijd bakpapier in de ovenschotel, omdat het gemakkelijker is om de gebakken muesli uit de vorm te nemen.
Bak het mengsel een uur in de oven op 130°C.
Laat na het bakken een 15 minuten afkoelen en snij met een mes het gebak in ongeveer 16 repen.
Laat verder afkoelen.

Ik verpak de repen in bakpapier en neem ze zo mee naar het werk. Of ik geef ze cadeau. Jonge moeders kun je er een groot plezier mee doen.

WAAROM MARIA ?

Maria is mijn officiële naam.
Maar niemand kent mij als Maria.
Ik vind het wel een mooie naam. 
Wanneer je de naam uitspreekt, hoor je een klein liedje:"Marie-aa".
Ik heb de naam gekregen van een gemeentelijke ambtenaar en ook onrechtstreeks van mijn grootmoeder.
De ambtenaar vond, de door mijn ouders gekozen naam : ongeldig. 
De door hen gekozen naam, stond niet vermeld op de officiële lijst. De ambtenaar nam zelf de beslissing om de door mijn ouders gekozen naam te veranderen in de naam : Maria.
Niemand die toen durfde te twijfelen aan de kennis van een gemeentelijke ambtenaar, laat staan het te betwisten.

Mijn grootmoeder vond het prachtig. 
Waarom ? Daar zit een mooi verhaal achter.

Mijn grootmoeder was de moeder, van mijn moeder. 
Haar naam was : Adeline.
Adeline had 7 zonen na mekaar gebaard. 
De zevende zoon, daar was zelfs de koning dooppeter van. 
Als kind stelde ik me voor, dat de zevende zoon zijn nieuwjaarsbrief voorlas aan de koning hemzelf. 
Ik stelde me ook voor dat de koning en de koningin soms langskwamen om hun petekind te zien. Ze kwamen dan ook op de koffie bij mijn grootmoeder. 
Groot was mijn teleurstelling, toen bleek dat de koning en nog minder zijn koningin, de moeite namen om hem te bezoeken.
Bij belangrijke gebeurtenissen in het zevende kind zijn leven, nam de burgemeester die rol waar.
Toen ook nog bleek, dat in ieder gezin waar er 7 kinderen van hetzelfde geslacht werden geboren, het zevende kind een dooppeter of doopmeter van koninklijke bloede kreeg, was de illusie helemaal weg. 
Die traditie van een koninklijke meter of peter bestaat vandaag nog, maar zal waarschijnlijk niet zo veel meer toegepast worden.
Zeven zonen na mekaar. 
Mijn grootmoeder verlangde zo naar een dochter. 
Dat meisje werd eindelijk geboren, maar stierf veel te jong.
Toen kwam er nog een jongetje en eindelijk, eindelijk werd er nog een meisje geboren.
Het jongste kind en de enigste in leven gebleven dochter van Adeline : mijn moeder.

25 jaar later werd mijn moeder zwanger van haar eerstgeborene, ik dus.
Adeline toog vanaf het moment dat ze het grote nieuws vernam, elke dag naar een kapelletje in de buurt. 
Daar bad zij tot Maria en vroeg om een meisje voor haar dochter. 
Adeline beloofde in het kleine kapelletje aan de heilige maagd, als haar wens in vervulling kwam, om mij de naam Maria te geven.
Nu kon mijn grootmoeder beloven aan de heilige maagd wat ze wilde, vond mijn moeder. 
Ik was mijn moeders eerstgeboren kind en ik zou de naam krijgen, die zij zelf koos. 
En die gekozen meisjesnaam was niet Maria.
Ik liet een tijdje op me wachten, een eigenschap die ik nog steeds bezit, om geboren te worden. 
En eindelijk kwam ik dan ter wereld : een flink meisje.
Mijn vader was in de wolken, mijn moeder was uitgeput maar ook blij en mijn grootmoeder die was overgelukkig. 
Haar grote wens was vervuld. 
Haar belofte echter niet....
Mijn vader toog een paar dagen na mijn geboorte, richting gemeentehuis. Hij vermeldde daar trots dat hij vader geworden was van een meisje, met een door mijn moeder gekozen naam die niet op "de lijst" vermeld stond.
Volgens mijn grootmoeder heeft, op dat beslissende moment, de heilige maagd ingegrepen. 
Zij heeft er voor gezorgd dat Adelines belofte werd ingewilligd.
Zodoende kreeg ik de naam : Maria.
Mijn grootmoeder heeft mij echter nooit Maria genoemd.
Haar belofte was vervuld en dat was meer dan voldoende voor haar. 
Ik was een meisje dat overstelpt werd met haar liefde. 
Mijn grootmoeder was een hele lieve en wijze vrouw.
Toen ik 12 jaar was, stierf zij. 
Voor mij was dat een heel groot verlies.
Zij heeft een onnoemelijke invloed op mij gehad. 
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet eventjes aan haar denk.
Uit eerbetoon en liefde voor haar, draag ik nog graag de door haar gekozen naam : Maria.